อรรถกถาโมรนิวาปนสูตรที่ 10

มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.
บทว่า อจฺจนฺตนิฏฺโฐ พึงทราบวิเคราะห์ว่า พระนิพพาน กล่าวคือ
อัจจันตะ เพราะล่วงเลยที่สุดแล้ว มีความไม่พินาศเป็นธรรม คือ นิฏฐา
ความสำเร็จของภิกษุใด เพราะเหตุนั้น ภิกษุนั้น ชื่อว่า อจฺจนฺตนิฏฺโฐ
ผู้มีความสำเร็จล่วงส่วน. บทที่เหลือพึงทราบโดยนัยนี้.
บทว่า ชเนตสฺมึ ได้แก่ ในหมู่ชน อธิบายว่า ในหมู่สัตว์. บทว่า
เย โคตฺตปฏิสาริโน ความว่า ชนเหล่าใด ย่อมระลึกรังเกียจในสกุลนั้น
ว่า เราเป็นสกุลโคตมะ เราเป็นสกุลกัสสปะ ดังนี้ ในบรรดาการระลึก
รังเกียจด้วยสกุลเหล่านั้น สกุลกษัตริย์ประเสริฐที่สุดในโลก. บทว่า
อนุมตา มยา ความว่า คาถาที่สนังกุมารพรหมแสดง เทียบได้กับสัพพัญ-
ญุตญาณของเรา เราก็อนุญาต. บทที่เหลือในที่ทั้งปวงมีอรรถง่ายทั้งนั้น.
จบอรรถกถาโมรนิวาปนสูตรที่ 10
จบนิสสายวรรคที่ 1

รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ

1. กิมัตถิยสูตร 2. เจตนาสูตร 3. ปฐมอุปนิสาสูตร 4. ทุติย-
อุปนิสาสูตร 5. ตติยอุปนิสาสูตร 6. พยสนสูตร 7. สัญญาสูตร
8. มนสิการสูตร 9. อเสขสูตร 10. โมรนิวาปนสูตร.